สรุปจบ หนุมานหลวงปู่เม้า วัดสี่เหลี่ยม ที่ได้วางแนวทางไว้ตั้งแต่แรก ที่มีการจัดส่งรายการเข้าสู่งานประกวด มาตราฐานยังคงเหมือนเดิมตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ ที่หลายท่านสับสนเพราะ คนขายนำเสนอ สิ่งที่เค้าอยากขาย ซึ่งซื้อมาถูก แต่อยากขายให้ได้ราคาเหมือนพวกพิมพ์มาตราฐาน จึงอ้างว่า หายาก สร้างน้อย ทันหลวงพ่อ เนี่ยพิเศษ

********* แต่พิมพ์ที่มาตราฐานมีดังนี้ ************
1. พิมพ์นิยม มีด้วยกัน 2 พิมพ์คือ ปี 2517
1.1 นิยม ยันต์นูน ณ ตอนนี้ถือว่านิยมที่สุด เพราะ มี บางตน เนื้อวรรณะโลหะที่ออกแดง ( ทองแดง และ สัมฤทธิ์ ) ( แดงแพง )
1.2 นิยม ยันต์จม ตัวนี้ถือว่า นิยมเหมือนกัน แต่เรื่องราคาอาจจะเป็นรอง เนื่องจากพระส่วนใหญ่มีวรรณะโลหะ ที่ออกเหลือง จะถูกกว่า เนื้อแดงที่เป็น ( ทองแดง และ สัมฤทธิ์ )

2. พิมพ์หน้ายักษ์ มีด้วยกัน 2 พิมพ์ ปี 2518
2.1 พิมพ์หน้ายักษ์ หน้าบึ้ง เป็นพิมพ์หน้ายักษ์ที่เป็นเอกลักษณ์ชัดเจนที่ใบหน้า พระส่วนใหญ่วรรณะโลหะอมเหลือง
2.2 พิมพ์หน้ายักษ์ หน้าสัมฤทธิ์ หน้าตาจะคล้ายคลึงกับพิมพ์นิยมอยู่บ้าง แต่จะมีขนาดที่ผอมกว่า ( ชลูด ) เครื่องทรงที่ศีรษะ ตรงกลางจะมีลักษณ์เป็นเม็ดเดียวโดดๆอย่างเห็นได้ชัดเจน ส่วนพิมพ์นิยมจะมี 2 เม็ดที่ติดกัน พิมพ์นี้ส่วนใหญ่จะพบวรรณะโลหะแดง ( จึงเรียกว่าหน้าสัมฤทธิ์ ) ( พบเจอ 2 เนื้อ คือเนื้อโลหะ และ เนื้อว่าน )

3. หนุมานที่ไม่มีตัวหนังสือ ดูยังไงว่าเป็นปู่เม้า ของหลวงปู่เม้าที่แผลงคอด้านหลังมีลักษณ์เป็นดอกบานชื่นทรงคว่ำ ชัดเจน ส่วนใหญ่หน้าตาจะเหมือนพิมพ์ยันต์นูน

4. หนุมานผอม ซึ่งไม่นิยมนั้น เนื่องจากมีพิมพ์ที่ตื้นกว่าพิมพ์หน้ายักษ์หน้าสัมฤทธิ์อยู่พอสมควร ซึ่งหน้าจะเกิดจากการถอดแบบมาจากหน้าสัมฤทธิ์อีกที เพราะมีขนาดที่เล็กกว่า ผอมกว่า ตัวหนังสือจะลอยๆ จึงสันนิษฐานกันว่า ไม่น่าจะทันหลวงพ่อ จึงไม่เป็นที่นิยม

5. หน้าฉีดทรงเครื่อง เป็นหล่อที่จะมีความสวย ความคมชัด กว่าหล่อโบราณทุกรุ่น แต่เนื่องด้วย การจัดสร้างทีหลังจากหลวงพ่อมรณะ ดูจากโลหะ มีอายุที่น้อยกว่ารุ่นอื่นๆ จึงเล่นกันแต่ราคาไม่แพงมาก ( ส่วนใครที่บอกทัน ขอเอกสารที่ยืนยันชัดเจนได้ว่า รุ่นนี้จัดสร้าง เมื่อปี พ.ศ. ไหน ( ไม่เอาเป็นคำพูดนะครับ ขอเป็นลายลักษณ์อักษร ) )

ทั้งนี้จะเป็นการ สรุปจบครั้งสุดท้ายแล้วนะครับ ขอบคุณครับ ———————————————————————-

หลวงปู่เม้า พลวิริโย วัดสี่เหลี่ยม อ.นางรอง จ.บุรีรัมย์ ท่านเป็นเกจิอาจารย์ที่มีอายุยืนยาวถึง 102ปี บารมีแก่กล้า วาจาศักด์สิทธิ์(ในปากท่านเป็นลิ้นดำ)เป็นพระอริยสงฆ์ที่มีเมตตาธรรมขั้นสูงสุด ที่รู้อดีตปัจจุบันและอนาคต ท่านเป็นพระวัดบ้านป่าที่คนระดับหม่อมราชวงค์และนายกรัฐมนตรี ให้ความเคารพนับถือ พระดังๆทั่วประเทศมีมากมายแต่นายกรัฐมนตรีสัญญาธรรมศักดิ์ เลือกที่จะนิมนต์พระป่าอย่างหลวงปู่เม้าลงไปช่วยปัดเป่าทุกข์ภัยที่ทำเนียบให้แก่บ้านเมือง...มีพระอุปัชฌาย์คือ หลวงพ่อเพียร วัดถนนหัก และเคยออกธุดงค์กับหลวงพ่อปาน วัดบางเหี้ย...เป็นพระที่มีศีลบริสุทธิ์และเรืองวิทยามีทยานจิตสูง ท่านครองผ้าเหลืองตั้งแต่เป็นเณรด้วยจริยาวัตรที่หมดจดงดงาม ไม่บกพร่องด่างพร้อยแต่ประการใด อีกทั้งเป็นพระเถระที่มีความเชี่ยวชาญในวิทยาคม และเคร่งครัดในการวิปัสสนากรรมฐานที่สูงอีกรูปหนึ่ง ด้วยชื่อเสียงกิติศักดิ์เป็นที่เลื่องลือในหมู่ชนทุกๆถิ่นฐานท่าน จอมพล ป.พิบูลย์สงคราม ท่านได้เดินทางมาฝากตัวเป็นลูกศิษย์หลวงปู่เม้า และเลื่อมใสเคารพศรัธานับถือหลวงปู่เม้ามาก...เมื่อตอนท่านมีอายุครบ 100 ปี ท่านก็ยังเดินได้คล่องไม่แพ้คนหนุ่ม ซึ่งนับว่าท่านเป็นพระเถระที่มีอายุยืนและมีวาสนามาก...ในปีพ.ศ. 2517 พ.อ.พระองค์เจ้าเฉลิมพลฑิฆัมพร(ประธานจัดสร้างลป.ทวดเนื้อโลหะปี05)ท่านยัง ทรงเป็นประธานจัดสร้างพระถวายหลวงปู่เป็นพิเศษ...นั่นก็คือหนุมาน-รูปหล่อ-เหรียญรุ่นพิเศษ และผ้ายันต์ครับ นอกจากความรู้ต่างๆที่มี หลวงปู่เม้าท่านยังชำนาญเรื่องภาษาเขมรท่านได้นำเอาพระคาถามหาเศรษฐีเป็น ลายแทงจากแผ่นศิลาจารึกอักษรขอมจากปราสาทเขาพนมรู้งมาศึกษาแล้ว นำมาใช้กับวัตถุมงคลที่ท่านทำแจกลูกศิษย์ท่าน อีกทั่งท่านยังเป็นพระสหมิกธรรมกลับคูรบาอาจารย์ในจังหวัดบุรีรัมย์ รวมทั้งหลวงปู่สุขวัด โพธิ์ทรายทอง อีกทั้งหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ด้วย...พระวัดบ้านป่าอีกรูปที่ผมเคารพนับถือ( ให้ทั่วประเทศรู้ว่าพระบ้านเรามีดี )

หนุมาน เป็นเครื่องรางของหลวงปู่ทิม ชนิดหนึ่งที่ผม มีส่วนในการสร้างนอกเหนือไปจาก พระกริ่งชุดชินบัญชร, เหรียญต่างๆ และพระเนื้อผง สาเหตุของการสร้างมาจากลูกชายคนโตของผมซื่งขณะนั้น (ปี พ.ศ.๒๕๑๗) มีอายุเพียงสามขวบเศษ เป็นเด็กที่เลี้ยงยาก มักป่วยไข้และเจ็บป่วยอยู่เสมอ เป็นมากเข้าภรรยาผมถึงกับเครียดหนัด ต้องเข้าหาที่พึ่ง พระองค์หนึ่งท่านจึงดูให้และทำนายว่า เด็กคนนี้มีบุญบารมีเกินพ่อเกินแม่ ต้องเอาไปยกให้เป็นลูกของผู้มีศีลบริสุทธิ์ มิฉะนั้น จะอายุไม่ยืน พอดีกับในระยะนั้น ผมไปพบหลวงปู่ทิมเข้าพอดี จึงเอาลูกชายนั่งรถไปหาหลวงปู่ทิมด้วยและยกให้เป็นลูกท่าน หลวงปู่ทิมก็รับเป็นลูกและฝากผมกับภรรยาผมช่วยเลี้ยงให้ด้วย แล้ว ท่านปรารถว่าอยากจะทำของขวัญให้ลูกไว้ติดตัว และท่านก็มองมาที่ผม บอกเอาของในกระเป๋าเสื้อมา ก่อนไปหาหลวงปู่ทิม ครั้งนั้น ผมได้ไปเช่าหนุมานของ หลวงปู่เม้า พลวิริโย วัดสี่เหลี่ยม จังหวัดบุรีรัมย์ มาองค์หนึ่ง ผมจึงหยิบออกมาให้ท่าน หลวงปู่ทิมท่านรับไปแล้วก็เอาเข้าไปในกฏิ วันนั้นเป็นวันเสาร์และคืนนั้นผม, ภรรยา, ลูกชายและเพื่อนๆ ก็ค้างอยู่หน้ากุฏิท่าน ก่อนที่ผมจะลากลับกรุงเทพฯในเย็นวันอาทิตย์ หลวงปู่ทิม ท่านก็เอาหนุมานมาให้ลูกชายผม บอกเอาไปติดตัวห้อยคอไว้ นี่แหละครับคือจุดเริ่มต้นที่ผมเกิดความคิดที่จะสร้างหนุมานให้หลวงปู่ทิม ปลุกเสกเพื่อนำเงินรายได้ เป็นค่าก่อสร้างปฏิสังขรณ์วัดละหารไร่